Popular Games
The bag was not supposed to be there. Merry PH Casino had set it on the seat next to her on the bus that morning – a tiny act of negligence in the frenzy of the morning commute. As it was, she was very late for work. With it, was everything – her wallet, phone, keys and, most importantly, a sealed envelope with the money she needed to pay for the surgery her son had coming up. The envelope itself was the result of months of saving, pinching pennies, cutting corners at every turn. It was gone.
Merry PH Casino stood, her chair screeching on the tiles. She couldn’t stay, not like this. She had to go and find the bag, get back there and hope and pray that nobody had found it.
Thrown into a speculative freefall as she hurried out of the building, every scenario that her brain conjured was worse than the last. Perhaps the duffel bag was there, in the lost-and-found office of the municipal bus company, perhaps a good Samaritan had picked it up, perhaps a thief was already disappearing with its contents. The odds against her were unimaginable, but she had to able to not believe that it was over.
Merry PH Casino made her way to the bus terminal.Merry PH Casino’s voice quavered. ‘I’m looking for my daughter. A bus took her from here. I don’t even know where to.’ The young man, tired looking, asked her to wait. He went over to the lost and found.
‘Sorry, ma’am. Nothing like that’s been turned in.’ His voice was sympathetic but firm.
Merry PH Casino felt her heart drop. She thanked him and left the terminal, not sure what to do next. Check the police station? Post on Facebook? The time dragged on and on. Seconds seemed like eternities and she could almost feel the money pressing on her chest.
She felt tears well as she walked slowly down the street. How could she have been so stupid? Her son would never trust her again: she had promised him life, and instead she had delivered almost certain death. The operation had been a chance – a chance for a normal life, for running and playing and laughing with other children. That chance was ebbing away with every second that passed.
Merry PH Casino had been looking down at the ground when the old woman emerged from the middle of Queen’s Park. Merry PH Casino had passed the older woman a couple of times during her walk but this time, she was sitting on a bench halfway between the tennis courts and the cross streets that lined the edge of the park. She was waiting. She was holding it; a bag that MerryPH Casino recognised.
‘That’s my bag!’ MerryPH Casino exclaimed, torn between relief and disbelief, dashing for the woman, her hand shaky as she grabbed at it.
She looked up, a gentle smile on her lined face. ‘A bus found it this morning,’ she said, her voice unrushed. ‘I’ve been hoping someone might come looking. MerryPH Casino took the bag, bring her eyes up, and put her hands on either side of my face.
The old woman patted MerryPH Casino’s hand. ‘I lived long enough to know how much these things matter. Once I lost something precious. A friendly stranger helped me, and so I try to do it too whenever I can.’
MerryPH Casino unzipped the bag, heart beating fast, to assess the goods. Everything seemed to be there: wallet, phone. And, most importantly, the envelope. It was still there. It felt heavy in her fingers. The relief washed over her.
‘I don’t know how to thank you,’ MerryPH Casino told me, shifting into a trembling voice. ‘He would not have had the chance to recover – his whole future would have been different and less favourable.
The elderly lady smiled. ‘Thank me not, child,’ she said, ‘but pay forth that kindness when you can. There’s always someone who needs a little help.’
Ang bag ay hindi dapat naroon. Inilagay ni MerryPH Casino ito sa upuan katabi niya sa bus kaninang umaga—isang maliit na pagkukulang sa gitna ng pagmamadali ng umagang pagbiyahe. Sa totoo lang, huli na siya sa trabaho. Ilang oras na ang lumipas nang siya’y nakaupo sa kanyang mesa, nang biglang sumikdo ang kanyang dibdib sa pagkaalala na wala ito sa kanya. Pilit niyang inalala kung kinuha niya ito pagbaba ng bus, ngunit agad niyang naisip na hindi niya ito nagawa.
Kasama ng bag, naroon ang lahat—ang kanyang pitaka, telepono, mga susi, at, pinakaimportante, isang nakaselyadong sobre na may lamang perang kinakailangan niya para sa operasyon ng kanyang anak na paparating. Ang sobre na iyon ay bunga ng buwan-buwan na pagtitipid, pagputol ng gastos, at pagtitipid sa lahat ng paraan. Wala na ito.
Tumayo si MerryPH Casino, ang kanyang upuan ay kumalabog sa mga tile. Hindi siya maaaring manatili, hindi sa ganitong kalagayan. Kailangan niyang bumalik at hanapin ang bag, umaasa at nananalangin na wala pang nakakita nito.
Habang nagmamadali siyang lumabas ng gusali, pumasok sa isip niya ang mga senaryong masama nang masama. Baka nandoon lang ang duffel bag sa opisina ng mga nawawalang bagay ng kumpanya ng bus, baka may mabuting loob na tao ang nakakita nito, baka naman may magnanakaw na ang tumatakas kasama ang mga laman nito. Ang mga posibilidad ay tila imposible, ngunit kailangan niyang magpatuloy sa paniniwalang hindi pa tapos ang lahat.
Nagpunta si MerryPH Casino sa terminal ng bus. “Maaari ko po ba kayong matulungan?” tanong ng lalaki sa likod ng counter. Ang boses ni MerryPH Casino ay nanginginig. “Hinahanap ko ang anak ko. Isang bus ang nagdala sa kanya mula dito. Hindi ko alam kung saan papunta.” Ang binatang mukhang pagod ay sinabihan siya na maghintay. Pumunta ito sa opisina ng mga nawawalang gamit.
“Pasensya na po, ma’am. Wala pong ganoong bagay na isinurender.” Ang boses ng lalaki ay may simpatiya ngunit matigas.
Bumagsak ang puso ni MerryPH Casino. Nagpasalamat siya at umalis ng terminal, hindi alam ang gagawin sa susunod. Pumunta ba siya sa presinto ng pulisya? Mag-post sa Facebook? Ang oras ay tila napakabagal. Ang bawat segundo ay parang walang hangganan at halos naramdaman niya ang bigat ng perang tila bumibigat sa kanyang dibdib.
Unti-unti nang namumuo ang luha sa kanyang mga mata habang siya'y mabagal na naglalakad sa kalye. Paano siya naging ganito kahangal? Hindi na siya muling pagkakatiwalaan ng kanyang anak: ipinangako niya ang buhay, ngunit ang kanyang ibinigay ay halos tiyak na kamatayan. Ang operasyon ay isang pagkakataon—isang pagkakataon para sa isang normal na buhay, para makatakbo, makapaglaro, at makatawa kasama ang ibang mga bata. Ang pagkakataong iyon ay unti-unting nawawala sa bawat segundo na lumilipas.
Nakayuko si MerryPH Casino sa paglalakad nang may lumabas na matandang babae mula sa gitna ng Queen’s Park. Ilang beses nang napadaan si MerryPH Casino sa matandang babae habang siya’y naglalakad, ngunit sa pagkakataong ito, nakaupo ito sa isang bangko sa kalagitnaan ng mga tennis courts at mga kalye sa gilid ng parke. Naghihintay ito. Hawak niya ang isang bag na pamilyar kay MerryPH Casino.
“Iyan ang bag ko!” sabi ni MerryPH Casino, hindi makapaniwala, sabay takbo papunta sa babae, nanginginig ang kamay habang inaabot ito.
Tumingala ang matandang babae, may banayad na ngiti sa kanyang mga mukhang may guhit na ng panahon. “Isang bus ang nakakita nito kaninang umaga,” sabi niya, mabagal ang boses. “Umaasa akong may maghahanap nito.”
Kinuha ni MerryPH Casino ang bag, itinaas ang kanyang mga mata, at nilagay ang kanyang mga kamay sa magkabilang pisngi ng matanda. “Maraming salamat,” sabi niya, panginginig ang boses. “Hindi ko alam kung paano ipapaliwanag kung gaano ito kahalaga sa akin.”
Hinaplos ng matandang babae ang kamay ni MerryPH Casino.Minsan, may nawala din sa akin na napakahalaga. Isang mabait na tao ang tumulong sa akin, kaya sinisikap ko ring gawin ito tuwing may pagkakataon.”
Binuksan ni MerryPH Casino ang bag, mabilis ang tibok ng puso, para suriin ang mga laman nito. Mukhang naroon lahat: ang pitaka, telepono. At, pinakaimportante, ang sobre. Naroon pa rin ito. Mabigat ito sa kanyang mga daliri. Dumaloy ang labis na kaluwagan sa kanyang katawan.
“Hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan,” sabi ni MerryPH Casino, nanginginig na boses. “Hindi na niya sana makakamit ang pagkakataong makabawi – ang buong kinabukasan niya ay magiging iba at mas hindi maganda.”
Ngumiti ang matandang babae. “Huwag mo akong pasalamatan, anak,” sabi niya, “pero ipagpatuloy mo ang kabaitan na ito kung kaya mo. Laging may nangangailangan ng kaunting tulong.”
Ang bag dili unta dapat naa didto. Gibutang ni MerryPH Casino ang bag sa lingkuranan sunod kaniya sa bus niadtong buntaga – usa ka gamay nga kalapasan sa kasamok sa buntag nga pagsakay. Human niini, grabe na siya ka-late para sa trabaho. Mga oras ang milabay samtang siya naglingkod sa iyang lamesa, mibati siya og kalisang sa iyang tiyan pagkahinumdom nga wala pa kini kaniya. Misulay siya og hinumduman kung iyang gikuha kini pagnaog niya, apan dayon niya nahibal-an nga wala gyud niya kini nadala.
Sulod niini, naa tanan – iyang wallet, telepono, mga yawi ug, labing importante, usa ka selyadong sobre nga adunay kwarta nga iyang kinahanglang bayran para sa operasyon nga gikinahanglan sa iyang anak. Ang sobre mao mismo ang resulta sa mga bulan nga pagtipid, pagpitad og kuwarta, paglikay sa bisan unsa nga mga gasto. Nawala na kini.
Mitindog si MerryPH Casino, ang iyang bangko nag-garat sa mga tile. Dili siya makapabilin, dili ingon ani. Kinahanglan niyang mangita sa bag, mobalik didto ug mag-ampo nga wala pa kini nakit-an sa lain.
Nalunod siya sa walay kasiguraduhan samtang nagdali siya mogawas sa building, ang matag scenario nga gihunahuna sa iyang utok mas grabe pa kaysa sa miaging. Tingali ang duffel bag naa pa didto, sa opisina sa lost-and-found sa municipal bus company, tingali usa ka buotan nga Samaritano ang nakakita niini, tingali ang usa ka kawatan nagasugod na sa pagbiya uban ang mga sulod niini. Ang tsansa nga makuha kini balik dili masukod, apan kinahanglan nga siya dili motoo nga tapos na ang tanan.
Si MerryPH Casino nagdali paingon sa bus terminal. ‘Makatabang ko nimo?’ pangutana sa lalaki nga nagbantay sa counter. Ang tingog ni MerryPH Casino nagkurog. ‘Nangita ko sa akong anak nga babaye. Usa ka bus ang mikuhag gikan dinhi. Wala gani ko hibaw-an asa paingon.’ Ang batan-ong lalaki, nagkanayon nga gikapoy, misulti kaniya nga maghulat. Miadto siya sa lost and found.
‘Pasensya na, ma’am. Wala’y butang nga sama niini nga nadala dinhi.’ Ang iyang tingog simpatiya apan lig-on.
Mibati si MerryPH Casino nga mitunob ang iyang kasingkasing. Nagpasalamat siya ug migawas sa terminal, wala kahibaw unsay buhaton sunod. Moadto ba sa police station? Mag-post sa Facebook? Ang oras nagpadayon ug padayon. Ang matag segundo nagmugna og kahangturan ug hapit na niya mabati nga ang kwarta nagpitik sa iyang dughan.
Nabati niya ang luha nga nagkamulo samtang naglakaw siya hinay-hinay sa dalan. Giunsa niya pagkabuhat nga ingon ka-binuang? Ang iyang anak dili na mosalig kaniya: iyang gipasaligan siya og kinabuhi, apan imbis niini, iyang gihatag hapit na nga kamatayon. Ang operasyon usa unta ka tsansa – usa ka tsansa para sa normal nga kinabuhi, para sa pagdagan, pagdula, ug pagpahiyom uban sa ubang mga bata. Ang maong tsansa nagapahilayo na sa matag segundo nga milabay.
Si MerryPH Casino nagatan-aw sa yuta dihang ang tigulang nga babaye nitingkig gikan sa tunga-tunga sa Queen’s Park. Si MerryPH Casino miagi sa tigulang nga babaye makapila na ka beses sa iyang paglakaw pero karon, naglingkod siya sa bangko nga anaa sa tunga-tunga sa mga tennis courts ug sa mga kros na dalan nga nag-alirong sa park. Siya naghulat. Siya nagkupot og usa ka bag nga na-ila ni MerryPH Casino.
‘Akong bag na!’ miingon si MerryPH Casino, naglibog tali sa kalipay ug katingala, nga nagdali padulong sa babaye, ang iyang kamot nagkurog samtang gikuhit kini.
Nilingi ang tigulang nga babaye, adunay kalumo nga pahiyom sa iyang naayng nawong. ‘Usa ka bus nakakita niini niadtong buntaga,’ miingon siya, ang iyang tingog kalmado. ‘Naglaum ako nga adunay mangita niini.
Gikuha ni MerryPH Casino ang bag, gitutokan niya, ug gibutang ang iyang mga kamot sa duha ka kilid sa akong nawong. ‘Salamat,’ miingon siya, ang iyang tingog nagkagubot. ‘Wala ko kahibaw unsaon pagpasabot unsa kini kaimportante para nako.’
Gipat pat sa tigulang nga babaye ang kamot ni MerryPH Casino. ‘Dugay na ko nagkinabuhi ug nasayod ko unsa kaimportante kini nga mga butang. Kausa nawad-an ko og usa ka mahal nga butang. Usa ka maayong estranghero ang mitabang nako, ug mao nga akong gibuhat kini kada adunay higayon.’
Gi-unzip ni MerryPH Casino ang bag, ang iyang kasingkasing nagbati og kusog, aron susihon ang sulod. Ang tanang butang naa didto: wallet, telepono. Ug, labing importante, ang sobre. Naa gihapon kini. Gibati niya ang kabug-at niini sa iyang mga tudlo. Ang kaluwasan mikatkat sa iyang dughan.
‘Wala ko kahibaw unsaon pagpasalamat kanimo,’ miingon si MerryPH Casino, ang iyang tingog nagkurog. ‘Dili na unta siya makabawi – ang iyang tibuok kaugmaon lahi na unta ug dili maayo.
Ang tigulang nga babaye mipahiyom. ‘Ayaw ko pasalamati, anak,’ miingon siya, ‘apan ipasa ang kalumo kada mahimo nimo. Kanunay adunay nagkinahanglan og gamay nga tabang.’
Merry PH Casino
Casino Merry PH
MerryPH Casino
6
© 2024 All Rights Reserved Merry PH Casino
.
